«Ένα δώρο γι’ αυτούς που έμειναν πίσω»
«Για να με θυμάστε»…


Αν έρθει η στιγμή, που ο γιατρός διαγνώσει
Ότι ο εγκέφαλός μου έχει νεκρωθεί
Και ότι καμιά λειτουργία του δεν θα επανέλθει τότε η ζωή μου θα έχει τελειώσει.

Όταν συμβεί δεν θέλω να αφήσω κάποιους αβοήθητους.
Δεν θέλω το κρεβάτι μου να γίνει κρεβάτι θανάτου, αλλά πηγή ζωής.
Πάρτε το σώμα μου και σώστε άλλους που μπορούν να σωθούν.

Δώστε σ’ έναν άνδρα τα μάτια μου, που ποτέ δεν είδε την όμορφη ανατολή,
Που ποτέ δεν είδε ένα παιδικό πρόσωπο ή τον έρωτα στα μάτια μιας γυναίκας.

Δώστε την καρδιά μου, σ’ έναν άνθρωπο που περνά ατέλειωτες μέρες πόνο.
Δώστε το αίμα μου, στον έφηβο που θα το χρειαστεί, μετά από ατύχημα γιατί
Πρέπει να ζήσει και να δει τα εγγόνια του να παίζουν

Δώστε τα νεφρά μου σε κάποιον που εξαντλείται μέρα παρά μέρα
Συνδεδεμένος σ’ ένα μηχάνημα.

Πάρτε τα κόκκαλά μου, κάθε μυ και ίνα, κάθε μου νεύρο και ιστό
Και βρείτε τρόπο ένα ανάπηρο παιδί να περπατήσει.

Ερευνήστε κάθε γωνιά του μυαλού μου.
Πάρτε τα κύτταρά μου κι αφήστε να περιμένουν γιατί κάποια μέρα
Ένα άφωνο αγόρι θα ξεφωνίσει στο φτερούγισμα μιας νυχτερίδας
Κι ένα κορίτσι, θα ακούσει τον ήχο της βροχής στα παράθυρά του.
Αν πρέπει να ενταφιάσετε κάτι, ας είναι τα λάθη μου, οι αδυναμίες μου και
Όλες μου οι προκαταλήψεις απέναντι στο συνάνθρωπό μου.

Δώστε την ψυχή μου στο Θεό.
Εάν κάνετε όλα αυτά, εγώ θα ζω για πάντα.

Ρόμπερτ Τεστ
Τάιμς, Λος Άντζελες